april 18

Een potje knopen

0  comments

Een potje knopen

‘Neem de volgende lesdag iets mee dat bij jou hoort!’. Ik wist het meteen, ik neem het potje met knopen van oma mee. Nog geen idee van de reden van deze opdracht en welke diepe inzichten ik zou verwerven.

De dag dat ik het potje pakte uit de open ruimte in onze witte servieskast twijfelde ik nog even. De plank staat vol met bijzondere spullen, van iedere dierbare overledene staat daar iets dat me aan hem of haar herinnerd. De bijtring die ik van mijn tante gekregen had bij mijn geboorte, het blauwe fietsje van mijn oom, waar ik vroeger altijd mee speelde als we bij opa en oma waren, het bandje van speedfest omdat ik mijn beste vriend die dag voor het laatst zag en het potje.

Herinneringen

Misschien pakte ik het potje met knopen omdat mijn oma afgelopen zomer overleden is, en dat nog vers is. In gedachten loop ik door het huis van opa en oma, ik kan me alle ruimtes nog herinneren. In de garage, die meer een soort bijkeuken was stonden stellingkasten. In die kasten stond een naaidoos, maar zonder naaispullen. De doos zat vol met knopen in alle kleuren van de regenboog met talloze vormen en in verschillende maten. Ik mocht daar mee spelen en vond dat fantastisch. Jaren later toen opa al lang gestorven was en oma van haar flat verhuisde naar een verzorgingstehuis vond ik bij het opruimen van haar spullen de knopen. De doos was verruild voor een klein potje. Oma hield ervan om te verzamelen en dit voelde alsof ze haar meest dierbare knopen bewaard had in haar kleinere flat. Ja, het potje neem ik mee!

Eerbied

De hele lesdag voelde ik dat het potje bij me was, ik voelde de urgentie en trots om het te laten zien. Toen dat mocht emotioneerde het me om erover te vertellen. ‘Heb je het ooit open gemaakt en met de knopen gespeeld?’, was de vraag die een medecursist stelde. Bijna als versteend dacht ik ‘natuurlijk niet!!!’. Het potje is van oma, niet van mij. Ik besefte me hoeveel eerbied ik voor mijn oma heb. 

Om dat nog duidelijker te maken neem ik jullie mee naar de begrafenis. In de dagen voor ze stierf schreef ik in mijn dagboek over haar. Ik vond haar dood een moeilijk keerpunt. Ik had namelijk niet zo’n goede band met mijn oma. Ik zag haar de laatste jaren niet zo vaak meer. Ze was heel direct, streng en autoritair. Ik wist niet goed hoe daarmee om te gaan. Ik wilde best iets over haar vertellen tijdens de begrafenis maar wel over hoe ze werkelijk was.

Een korte passage uit wat ik voorlas:

Wanneer je oud wordt, zoals jij, worden eigenschappen en gevoelens op den duur uitvergroot. Qua uiterlijk lijk ik niet op je, ben ik sprekend mijn moeder. Maar als ik nu terugkijk op je leven en die uitvergrootte eigenschappen zie, herken ik mezelf. Niet alleen angst, maar ook doorzettingsvermogen, de lat hoog leggen voor jezelf en voor anderen, goed voor je lijf willen zorgen en de drang naar controle, ritme en regelmaat. Soms gebeurt het dan dat je wat scherp en ongeduldig uit de hoek komt, ook zo herkenbaar.

#fysiek #aarde #dood #spullenmetbetekenis #verbondenheid #eerbied #herinneringen #tastbaar #ruimte #huis #thuis #vast #vorm

Loved this? Spread the word


About the Author

Floortje

Related posts

Maybe time running out is a gift

​Read More

Wheel of fortune

​Read More

Bij me dragen

​Read More
{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}

Subscribe to our newsletter now!

>