Wie had gedacht dat ik ooit zou schrijven over een Christelijke heilige. Geboren worden en opgroeien in het Katholieke zuiden als niet gelovige was voor mij heel normaal. Mijn ouders hebben altijd uitgelegd dat als ik oud en wijs genoeg ben ik zelf de keuze mag maken of ik me aansluit bij een religie. Misschien ben ik nog steeds niet oud en wijs genoeg, ik heb in ieder geval niet de behoefte om een keuze te maken. Ik ben trots op hoe mijn ouders het aangepakt hebben. Ik mocht filosoferen over levensvragen waarop elk antwoord mogelijk is. Ik mocht verschillende religie’s ontdekken en stelde daar vragen over. Uiteindelijk voel ik me prettig bij een mix van verschillende levensovertuigingen met als belangrijkste de heidense gebruiken (natuurreligie). Maar nu komt Maria op mijn pad!

Aversie tegen het geloof.

Op de basisschool was ik, samen met mijn zus een uitzondering. Wij waren niet gedoopt, deden geen communie en vormsel en verbleven in een andere klas als de rest naar de kerk ging ter voorbereiding. Ik weet nog dat mijn vriendjes en vriendinnetjes het zielig vonden dat ik geen cadeaus kreeg. Ik heb daar zelf nooit problemen mee gehad. Ik vroeg me dan af, waarom worden kinderen gedoopt, wat is de toegevoegde waarde van je binden aan een religie? De aversie tegen het geloof groeide, ik vond dat gelovigen zich lieten leiden door anderen zonder zelf na te denken. Maar ook dat ze verhalen geloofde die echt niet waar konden zijn.

Toch werd ik milder. Ry is Christelijk gedoopt en kent vele bijbelse verhalen. Mijn schoonouders zeggen vaak niets te hebben met ‘het grondpersoneel’ maar dat de bijbelse verhalen en gebruiken prachtig zijn. Ik ben een paar keer naar de nachtmis geweest en carnaval openen we steevast op zondagochtend in de kerk, waarbij ik toch echt het meeste heb met paters. De preken zijn mooi, eenvoudig, recht uit het hart, eerlijk en bij de tijd.

Connectie met de geestelijke wereld.

Vorige week bij mijn eerste therapie sessie, kwam ik tot de conclusie dat de connectie die ik met de geestelijke wereld heb een zeer waardevolle is. Dat ik mag onderzoeken hoe ik die meer kan integreren in mijn aardse leven. De vrijheid voelen dat ik dat mag doen roert me tot tranen. De opdracht, zoek een plek waar je gemakkelijk contact kan maken. Daar hoef ik niet lang over na te denken!

Ik ben geboren in Tongelre (stadsdeel van Eindhoven) en daar staat een prachtige idyllisch Maria kappelletje.

Vooral in Vlaanderen en in de van oudsher katholieke Nederlandse provincies Limburg en Noord-Brabant en in de katholieke streken Twente en kan men op veel plaatsen, vaak in oude stads- en dorpskernen maar ook verspreid over het platteland, kleine Maria kapelletjes aantreffen die door de plaatselijke bevolking worden bezocht om een kaarsje op te steken en voor een moment van bezinning.

Ik bezocht het kapelletje!

Dat is wat ik deed, ik bezocht het kapelletje, brandde 3 kaarsjes en deed mijn ogen dicht. In de volksdevotie (gebruiken van het gelovige volk) is de praktijk meestal dat Maria als ’toegankelijker’ beschouwd wordt dan Jezus en meer aangeroepen wordt, zij het dan als ‘voorspreekster’. Vele gelovigen bidden tot Maria om haar te vragen om voorspraak. Dat wil zeggen dat men vraagt of Maria voor hen wil bidden. Ik vroeg haar niet om voor me te bidden maar ik voelde wel de extreme vermoeidheid die mijn lijf beheerst. Kijkend naar de madonna zag ik een vrouw die zich neerlegt bij haar lot, niet om op te geven maar juist om krachtig te zijn en verder te kunnen met het leven.

Moedergodin

Maria wordt ook wel de moedergodin of Almoeder genoemd en verwijst naar een verscheidenheid van vrouwelijke godheden en moederlijke symbolen van schepping, creativiteit, geboorte, vruchtbaarheid, seksuele vereniging en verzorging. Maar ook de levenscyclus, van geboorte tot de dood en de geestelijke wereld daarna. Moedergodin, dat klinkt natuurlijk, alles omvattend en harmonieus, meer heidens dus en meer passend voor mij!