augustus 2

Angst voor de dood ~ tarot reading

0  comments

Angst voor de dood ~ tarot reading

Ik ben bang om dood te gaan, bang om zomaar plotseling te sterven zonder dat iemand erbij is, zonder dat ik afscheid heb kunnen nemen. Bang voor het onbekende, is er iets na de dood? Ik heb altijd gedacht van niet, maar wat is ‘het niets’ dan? Hoe ziet dat eruit? Hoe voelt dat?

De dood loopt als een rode draad door mijn leven, soms door er bang voor te zijn, maar meestal als een open deur naar een andere wereld. Ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde. Als kind was ik ontvankelijk voor overleden geesten, ik had contact. Later als tiener vond ik het maar eng, en wilde ik dat de geesten mij met rust lieten. Uiteindelijk gebeurde dat en heb ik een hele tijd met niemand echt contact kunnen maken.

Tot ik met alternatieve geneeswijzen in aanraking kwam en ik langzaam weer ging voelen. Ik ben Ine van Pink Lotus daar enorm dankbaar voor, maar ook Tineke van Niemand is een eiland liet mij tijdens een reiki behandeling voelen dat het contact met de overleden geesten er nog steeds is. De kunst was alleen om er anders mee om te gaan, nu hingen ze aan een gouden draadje dat van mijn schouderbladen af gespannen stond naar de hemel. Een te zware last om te dragen. Na de behandeling voelde ik me lichter, maar ook opgelucht. De angst was verdwenen en ik kon de geesten met die soms mooie en vaak indringende boodschappen weer toelaten.

Onlangs had ik zo’n ervaring.

Samen met mijn moeder was ik in het crematorium waar we een paar maanden geleden afscheid hadden genomen van mijn oom. Voor het eerst in ons leven gingen we as uitstrooien. Wachtend met een kop thee zagen we de namen van strooivelden. Ekla (Schittering) trok mijn aandacht, en toen ik het uitsprak bleek mijn moeder hetzelfde gevoel te hebben. Zonder verder na te denken kozen we die plek, onder een prachtige boom, om mijn oom zijn laatste rustplaats te geven.

Wij wisten dat de as van mijn opa en oma ook hier ergens uitgestrooid was, maar zijn daar niet bij geweest. Wat bleek, beiden hebben ook hun laatste rustplaats gevonden in Ekla. Je begrijpt dat de rillingen over mijn rug liepen en daarna de tranen vloeide. Ze zijn weer samen!

Dat de dood zo vroeg in mijn leven al twee maal dichtbij is geweest boezemt mij in eerste instantie angst in. Een andere dan ooit tevoren.

Mijn angst ging altijd over andere mensen, nu gaat het over mij. Meteen stel ik mezelf dan de vraag of ik het een derde keer ook mag overleven? Ik ga een operatie in waarbij mijn hart en longen tijdelijk overgenomen worden door een machine. Dat klinkt en voelt als even dood gaan. Ben ik dan een kat met 7 levens? Ben ik een Mario poppetje dat oneindig vaak opnieuw kan beginnen? Waarschijnlijk niet!

Als ik verder nadenk en mijn gevoelens uit bij dierbaren kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat het tot nu toe mijn tijd nog niet was om te gaan. En dat niemand weet wanneer dat dan wel zo is. Ik vind dat een vreselijk moeilijk concept van het leven. Ik weet natuurlijk dat ik het daarmee moet doen, het is gewoonweg niet anders. Maar hoe doe je dat?

Dit vertelt de reading mij:

Vertrouw op jezelf bij het pad dat je doorloopt, de toekomst is oneindig en voor jezelf om in te vullen. Niemand anders kan de pieken en dalen ervaren, dat moet je zelf doen. Zoek een antwoord en blijf niet stilstaan, stilstaand ben je slachtoffer. Het antwoord komt vanzelf maar je weet niet wanneer, mogelijk eerder dan je verwacht. Vind het antwoord in de delen van jezelf die hoopvol en sereen zijn, dat brengt licht en positiviteit.

Loved this? Spread the word


About the Author

Floortje

Related posts

Is karma een bitch?

​Read More

Ik ben er nog!

​Read More
{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}

Subscribe to our newsletter now!

>