Lopend door een laan van Nederlandse tenten en caravans met aan iedere luifel een Ikea led lampjes snoer wordt ik overvallen door de prachtige maan. Schijnend door de bomen Is het alsof ze dichter bij is dan ooit! Ik schat dat ze halverwege is op weg naar volle glorie. Ik bedenk me dat als er een open plek zou zijn hier, de sterrenhemel prachtig is.

Helaas is deze plek in Toscane overgelopen van vakantiegangers, zomaar op een verlaten berg herrijst een enclave waar het zo veel mogelijk op thuis moet lijken. Nederlands sprekende werknemers, een kids club, mini disco, theater, niet te vergeten een enorm zwembad en ja natuurlijk, internet op de hele camping. Met als kanttekening dat als het helemaal gratis zou zijn er teveel gestreamd wordt om tv te kijken.

Of ik me afvraag wat ik hier doe? Eigenlijk wel ja. Maar de heuse glamping tent die ik gevonden heb heeft een ‘echt’ bed, Mink kan zich hier prima vermaken en het weer is prachtig. Wat wil je nog meer zou je zeggen. Ik zou wel wat minder willen. De eenvoud van creperen, zoals we kamperen ook wel eens noemen is hier ver te zoeken.

Maar als ik luister naar mijn lijf voel ik dat ik rust nodig heb en de keuze voor een glamping tent de goede is. Helaas zorgt de herrie van het zwembad, de disco (gelukkig maar één avond) en de berg oplopen zorgen voor een vermoeidheid die niet te beschrijven is. Iedere avond in bed voel ik me alsof ik 3 dagen Lowlands achter de rug heb, pijnlijke benen, piepende oren, een bonkend hoofd en het idee nooit bij te kunnen slapen in één nacht (thuis is dat eigenlijk niet anders…). Maar als ik dan de volgende dag wakker wordt en vanuit het camping bedje hoor ‘mamaaaaa’, ‘papaaaaa’ dan is het leven meer dan goed en beginnen we weer aan een spannende nieuwe dag en hoop ik de maan snel weer te kunnen zien!