Ik droomde vannacht over een reis naar Amerika. Eerst ging ik alleen met mijn moeder en mijn zusje, ik zat al in het vliegtuig. Het voelde goed, maar eenmaal in een enorme supermarkt raakte ik de weg kwijt. Even later was het niet ik die naar Amerika ging, maar Ry en Mink. Een jaar lang, zonder mij! Ik moest thuis blijven om beter te worden. De bedrijfsarts bleef maar tegen mij praten, vanachter zijn computer. Ongeïnteresseerd in mij en mijn verhaal.

In deze paar minuten lijkt alles waar Ry en ik gisteren over spraken bij elkaar te komen. Levensvragen die ik mezelf stel: Waar ga ik naartoe? Niet letterlijk, maar figuurlijk. Wat wil ik met mijn leven? Wat is bedoeling? Waar brengt deze reis me? Wat wil ik bereiken? Wat is belangrijk? Waar doe ik het voor?

Vooral die laatste vraag houdt me bezig. De dagen gaan snel en langzaam tegelijk. Elke avond ben ik doodmoe en zou ik eigenlijk in rust willen gaan slapen na een heerlijke meditatie ipv hangend voor de tv. Telkens denk ik dan, wat heb ik vandaag nou helemaal gedaan? Heb ik iets gedaan om beter te worden? Om me beter te voelen? Ik weet het niet. Het voelt als de weg kwijt zijn.

Na uitgesproken te hebben dat ik waarschijnlijk 6 maanden tot een jaar nodig heb voor deze reis voel ik wel rust. Hoewel de vragen blijven, waar ga ik dan naartoe? Wat is mijn doel? Waar doe ik het voor? Hoe voel ik dat ik vooruit ga?

Ik wil beter worden, mijn beste zelf worden. Leren van alle levensvragen, obstakels en ervaringen. Dingen anders doen, wat dat dan ook is. Mijn talenten benutten en passie vinden. Misschien moet ik qua werk wel iets heel anders doen, of niet. Ik weet het nog niet, ik ben ermee bezig.

Mijn missie in dit leven mag een egoïstische zijn. Dat leerde ik bij mijn coach Leon, althans ik dacht dat ik dat geleerd had. Gisteren begreep ik eindelijk wat hij bedoelde en dat opende mijn ogen! Alles wat ik in dit leven heb gedaan, deed ik voor anderen, niet voor mezelf. Bij alle antwoorden die hem gaf over zingeving van mijn werk sprak ik over anderen. “Wat heb je bereikt als je anderen helpt?” vroeg hij dan. Mijn antwoord: Dat ik de ander een stapje vooruit heb geholpen!

Ry en ik spraken over mij als kind, wat ik wilde worden, wat ik deed. Moet ik daar iets mee? Waar ik blij van word en wat mij gelukkig maakt:

• Analyseren
• Rode draden vinden
• Advies geven
• Out of the box denken
• Overzien
• Organiseren
• Betekenis geven
• Begrijpen
• Netwerken
• Oorzaak gevolg beschrijven
• Schrijven
• Gevoelsleven begrijpen
• Prikken
• Tot de kern komen

Ik ben mijn eigen loopbaancoach. Ik nu echter ook dat ik te vaak meegegaan ben met “de maatschappij”. Ik heb jongeren geadviseerd op basis van die maatschappij en niet op basis van zichzelf.

Als ik op straat loop kijk ik anders naar mensen. Ik zie de niet authentieke kanten, de manier waarop het ego overstemt in plaats van het zijn en de echte ik. Ik kan nog minder goed contact maken, maar ik zie veel meer. Een dierbare collega zei: ‘In sommige religies noemen ze dat ‘verlicht zijn’. Wat een eer, ik zie het als een stapje dichter bij mijn eigen ik zijn. En het loslaten van mijn ego. Mijn ego deed alles voor een ander, ik mag nu egoïstisch zijn. Krom he!

En ow ja, Amerika! Ry sprak gisteren uit dat we als dit allemaal achter de rug is gewoon een reis naar Amerika boeken, met z’n drietjes!! Ik ben voor!